10 km

21 juni 2014

Haastrechtloop

Ongeveer een maand geleden zei Natascha dat ze graag weer ergens voor wilde trainen. Ik had op Move-a-Lott gehoord van de Haastrechtloop. Even googlen en overlegd, het leek ons wel weer leuk om samen te lopen. Ik was alweer lekker aan het lopen, dus het schema erbij gepakt en het weer opgepakt zodat ik op 21 juni op 10 kilometer achterelkaar hardlopen zouden uitkomen. Een paar keer liepen we samen en ook weleens alleen. Ik vond het niet meevallen, de vorm van december/januari is duidelijk nog niet helemaal terug.

Mijn dieptepunt was op tweede Pinksterdag, ik vertrok om 8.30 voor 5 x 13 minuten met een minuutje wandelen. Maar het was al heel warm en benauwd. Vooraf had ik 1,5 glas water en een kop thee gedronken, en ook wat gegeten. Wat ik al de hele winter deed. Maar het is nu geen winter meer. Het is lastig om vooraf meer te drinken, laatst klotste ik helemaal en dat is ook niet fijn. De eerste 4 stukken hardlopen gingen nog wel, maar bij het laatste stuk begon mijn lijf echt te protesteren. Beetje licht in mijn hoofd, tintelende voeten. Ik had al een beetje keelpijn, dat kan er ook nog mee te maken hebben. Afijn, toen heb ik maar een stuk langer gewandeld dan ik van plan was.

Afgelopen maandagavond had ik opeens pijn in mijn onderrug, ook zoiets raars, heb ik nog nooit gehad. Ik ben dinsdag wel naar pilates geweest, Bart had wel lekkere rekoefeningen voor mijn rug en ik heb het rustig aan gedaan. Niet naar pump op woensdag, wel weer naar zumba het was gelukkig al een stuk minder.

Vrijdagavond konden we ons startbewijs ophalen bij Voetbalvereniging Haastrecht. Ze hadden twee ramen, één voor 5 km en één voor 10 km. Het was rustig dus één van de dames zei tegen ons: “jullie komen zeker voor de 5?” Natascha en ik waren te verbaasd om hier meer op te zeggen dan “nee wij lopen de 10”. Wat een vooroordeel!

Vanmorgen zijn we op ons gemakje naar Haastrecht gefietst. Sharon, de buurvrouw die tussen ons in woont heeft met Move-a-Lott getraind voor de 5 kilometer, dus zij fietste ook mee.

We hadden lekker ingelopen op het voetbalveld en om 11.45 gingen we in het startvak staan. Helemaal anders dan in Rotterdam natuurlijk, met 360 deelnemers. We stonden ongeveer in het midden van het vak, en wat is het leuk om ook bekenden te zien. Het eerste stuk tot na de rotonde konden we op de provinciale weg lopen, daarna liepen we op het fietspad. We startten rustig. Er was een man met een Heineken Samba shirt. Gelukkig ging hij niet zo snel dus hoefden we het gerammel geen uur te verdragen. Op elke kilometer stond een bordje, en ik kon op mijn horloge zien dat we mooi vlak op ongeveer 6 minuten per kilometer liepen. In het begin werden we door veel mensen ingehaald, later hebben wij ook wat mensen ingehaald. Zo ook de man in een rood shirt rond de 6 kilometer. Hij was aan het wandelen, maar al gauw kwam hij naast ons sjokken. Te hard van start gegaan zei hij. Hij praatte wat met ons, zei dat hij bij ons ging blijven, maar moest toen toch even lossen.

IMG_8579

Wij liepen gewoon rustig ons eigen tempo. Op een gegeven moment zagen we de molen bij De Loete in de verte, heerlijk om over de helft te zijn en naar een bekend punt toe te lopen. Het was heel mooi in de polder, gelukkig hadden we stukken met bomen naast de weg, want het was behoorlijk warm. Max en Peter zouden bij De Loete gaan staan, dus daar verheugde ik me ook op. We konden ze ook al uit de verte zien.

IMG_8581

IMG_8572

Max maakte ook een foto van Sharon, met het blauwe shirt. Bij de route van de 5 kilometer was de start en de finish hetzelfde als bij de 10. Ze was later gestart, maar eerder gefinished.

Na de Loete was het nog 1,5 km door een woonwijk. De man met het rode shirt had ons weer genaderd met de woorden “nu blijf ik bij jullie”. Maar toen we langs bekenden van hem liepen (Hup Dirk) was hij er opeens vandoor.

IMG_8597

Het venijn zat in de staart, naar de provinciale weg moesten we een heuveltje op waar ik niet op gerekend had. Onze mannen stonden ons vlakbij de finish nog aan te moedigen, leuk!

IMG_8604

We gingen samen over de finish. Onze uiteindelijke tijd is 1.05.52 en 1.05.53. Ik een honderdste sneller dan Natascha (en een PR!, maar ik had haar de winst gegund hoor, voor de aanmoediging onderweg. Blij met mijn tijd, er zat niet meer in. 10 is toch wel zwaar vind ik.

Dit is het Youtube filmpje van de finish. Sharon is te zien op 13.54, en Natascha en ik op 34.25.

Het was allemaal prima georganiseerd, bij alle bochten stonden mensen om je de weg te wijzen. De limonade rond de 5 kilometer had van mij gewoon water mogen zijn, maar dat was ook het enige. Volgend jaar weer!

 

Groetjes,

Eva

 

 

 

6 mei 2014

De nabeschouwing

Het is alweer een paar weken geleden dat ik in Rotterdam liep.  Een nabeschouwing kan nog nét. Een paar puntjes die ik de volgende keer toch anders zou doen.

  • We hadden best een trein later kunnen nemen, we waren ruim op tijd.
  • Een wegwerpregenjackje of een oud shirt is lekker warm om op het startschot te wachten.
  • Minder hard starten. Halverwege trok ik het echt haast niet meer. Achteraf gezien heb ik in de eerste 5 kilometer enorm hard gelopen voor mijn doen, zeker omdat ik de afgelopen 2 maanden ruim boven de 7 minuten per km had gelopen. Zie hier voor de statistieken
  • Beter trainen (dit is een beetje een inkoppertje. Als ik geen blessure had gehad had ik dat ook gewoon gedaan.)
  • Toch muziek meenemen. Thuis loop ik altijd met muziek (gewoon radio 538, maar zelfs tijdens reclame, het nieuws of een langzamer nummer blijf ik beter in mijn ritme). Toen ik tegen Natascha had gezegd dat ik haar tempo niet meer kon volhouden voelde ik me een beetje alleen en had ik wat geleuter in mijn oor of een lekker stampnummer wel kunnen waarderen. (misschien toch een keer een smartere telefoon scoren waar ik mijn eigen playlist kan meenemen).

De leuke en grappige dingen:

  • Ik stond niet zo leuk op mijn foto van de Singelloop, dus ik had me voorgenomen om bij elke camera te lachen. Vergeefse moeite, want dit is mijn foto. Ook de foto’s waar je de hoofdprijs voor betaalt waren bij mij alleen massafoto’s.

freephoto.tmpl-RAFA2501-6334

  • Ik had er nooit bij stilgestaan hoe indrukwekkend het klinkt als je met duizenden tegelijkertijd hardloopt.
  • Het is zo cool om over wegen te lopen waar normaal alleen maar auto’s overheen scheuren (Coolsingel, Blaak, Burgemeester van Walsumweg). En het was ook heel leuk om door ons oude buurtje te lopen, langs de Kralingse Plas, de Kortekade, Avenue Concordia en langs de kapper aan de Beneden Oostzeedijk waar Max nog altijd met de jongens naartoe gaat.
  • Halverwege vroeg ik me af waarom ik eigenlijk zo nodig moest hardlopen, maar na de finish hadden Natascha en ik al snel besloten dat we volgend jaar weer mee willen doen. Ook dacht ik dat ik voorlopig even niet hoefde te lopen van mezelf, maar zelfs bij de fysio was het weer heerlijk om te doen.

Groetjes,

Eva

13 april 2014

Dé 10 kilometer van Rotterdam

Yeah, het is gelukt! Vandaag was de dag van de 10 kilometer. Natascha en ik hadden vrijdagmiddag ons startnummer opgehaald in het WTC in Rotterdam. Ik heb jaren in dat gebouw gewerkt, inmiddels had de hal wel een facelift ondergaan. Leuk om alvast even in Rotterdam rond te kijken en alle voorbereidingen te zien. En het nieuwe station alvast een beetje uit te checken.

Foto0739 Foto0746_001Foto0740Foto0743 Foto0742_001Foto0741_001   Foto0744  IMG-20140411-WA0001

Op zondagmorgen vertrokken we met de trein van 8.37. Bij de kaartjesautomaat zag ik een ex-collega. Grappig, hij ging ook de 10 lopen. De trein zat vol met sportievelingen. Die konden we mooi volgen naar de kleedruimtes.

IMG-20140413-WA0001Foto0747Foto0749Foto0750Foto0752Foto0751

Daar omgekleed en besloten dat we geen jackjes mee gingen nemen. We konden alles in een kluisje proppen. We waren echt ruim op tijd, we hebben een beetje ingelopen, ik ging nog maar een keer in een Dixi. Het wachten duurde best lang, maar was gezellig.

Toen klonk het startkanon voor ons, tweede startgolf van de 10, de snelste marathonners waren toen al op 5 km. Wij liepen pas echt om 11 uur op mijn horloge. Het ging best hard (voor mijn doen dan he). Mijn ouders stonden op de Blaak en dat was super! Af en toe was er muziek en dat motiveerde me wel. Na de drankpost aan de Kralingse Plas had ik het heel zwaar en heb ik een stukje gewandeld, Natascha ging vooruit. Het was wel heel gaaf om door wildvreemden aangemoedigd te worden omdat je naam op het startnummer staat. Nadat ik Anneke en Willem Pieter zag op de Kortekade ging het beter, het gevoel dat je over de helft bent…. Ik liep mijn eigen tempo zo goed als het ging en keek lekker om me heen. Op de Mariniersweg liepen de marathonners ons tegemoet, respect voor die snelheid zeg. Toen weer over de Blaak waar mama “It’s not far!” riep. Toen moest ik toch gewoon bijna huilen. De laatste kilometer probeerde ik nog een beetje aan te zetten, maar 100 meter voor de finish stond iedereen al stil, wel jammer en niet zo fijn voor mijn spieren, het is lekkerder om dan nog een beetje uit te kunnen joggen. Dat was het enige minpuntje wat mij betreft, en dat is meer van de deelnemers dan van de organisatie, verder was alles prima geregeld.

Foto0753

Ik zag Natascha nergens, vandaar dat ik even een medaille-selfie heb genomen. Gelukkig kreeg ik een Whatsapp van Peter waar ze stonden.

Foto0754

Na de medaille, een banaantje en een Isostar zag ik de supporters Max, Peter, Yara en Marieke. We gingen naar de kleedruimtes. Ik had de hele loop geen last gehad van mijn knie maar ik moest een trap aflopen, en toen voelde ik hem.  Natas had de kluisjes geleegd en Yara maakte nog  even een foto van ons.

Foto0755

Toen liepen we op ons gemakje naar het station, we scoorden nog een ijsje en vertrokken weer naar Gouda met ons boemeltje.

Mijn tijd was 1:06:48. Ik ben er heel trots op omdat ik de afgelopen 2 maanden niet zoveel heb gelopen, je conditie gaat echt heel erg achteruit. Ik ben blij dat ik het vertrouwen heb gehad dat ik het kon, en dat mijn fysiotherapeut er ook wel in wilde geloven.

Groetjes,

Eva

28 maart 2014

Wat had ik dan verwacht?

Vijf weken na mijn ongelukje gaat het alweer een stuk beter met mijn knie. Toen ik weer aan het werk ging na de vakantie was ik echt de allerlangzaamste op het stuk van Utrecht CS naar kantoor. Normaal ben ik van het speedwalken, nu haalde iedereen mij in. Erg frustrerend, maar ik kón echt niet harder. Tss, het blijkt maar weer dat ik best competitief ben op sommige gebieden.

Na die eerste week thuis heb ik het sporten weer een beetje opgepakt. Ik ben weer rustig begonnen met pilates en pump en in het weekend een wat langer stuk fietsen.
Foto0719_001

Het stomme is dat je het meeste mist wat je niet kunt doen. Hardlopen en zumba. Jaloers op iedereen die met dat mooie voorjaarsweer in korte broek aan het lopen is. Ik dacht dat ik nu meer tijd zou hebben om achter de naaimachine te zitten, maar ik had er gewoon geen zin in. Het bleef een beetje bij apathisch bankhangen en internetten. Niet zo goed voor mij.

Ik merk dat ik het sporten niet alleen lichamelijk mis, maar ook psychisch. Mét voel ik me zoveel lekkerder, ik kan meer hebben.

Ik heb een MRI gehad, vorige week woensdag ben ik gebeld met de uitslag. Ik heb een ingescheurde knieband en misschien een gescheurde kruisband. Gelukkig zijn beide menisci intact (haha dokterspeak). Gisteren had ik mijn eerste afspraak bij de fysiotherapeut, met oefenen moet het helemaal goedkomen dus daarvoor had ik vanmiddag mijn eerste afspraak. Tijdens het infietsen toch maar even dé vraag gesteld: de 10 kilometer van Rotterdam. Over 2 weken! Nou daar ging hij zéker geen uitspraken over doen, want die knie is nog niet stabiel, eerst oefenen. Ik weet eigenlijk niet waarom ik gedacht had dat hij na 1x zou zeggen: tuurlijk meid loop jij lekker even 10 kilometer. Dus ik ga braaf doen wat hij zegt. Mijn knie helemaal strekken, op mijn linkerbeen staan in plaats van op mijn rechter (wat eigenlijk nooit mag) en stretchen. Dinsdag volgende afspraak. We zullen zien.

Door een stom ongelukje ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat je uit elke dag het maximale moet halen. En  dankbaar zijn dat je dat kunt doen en gezondheid en fitheid niet als iets vanzelfsprekends moet beschouwen. Deze regels uit The monster van Eminem en Rihanna vatten het mooi samen vind ik.

“No, I ain’t much of a poet but I know somebody
Once told me to seize the moment and don’t squander it
Cause you never know when it all could be over tomorrow”
Foto0725_001
Afgelopen zondag maakte ik deze foto op de dijk bij Haastrecht. Die lammetjes zijn echt zo schattig, ik zag ook een haas. Dat is dan weer het voordeel van wandelen, dat je de tijd hebt om even stil te staan voor een foto.

Groetjes,

Eva

18 januari 2014

Rotterdam here I come

Vandaag was de laatste training van mijn trainingsschema voor de 10 kilometer. 10 kilometer achter elkaar. Eindelijk is het gelukt om met Natascha af te spreken om samen te lopen. Ze is net weer begonnen met lopen maar loopt gewoon gelijk een half uur achter elkaar. We liepen het eerste stuk samen. We hadden hetzelfde tempo en konden ook gewoon praten. Bij de brug ging Natascha linksaf en liep ik verder. Ik heb heel even gewandeld om mijn oortjes in te doen en toen weer verder. Heerlijk weer, weinig zijwind. Geen ooievaars in het weiland waar ik ze eerder zag, maar een stuk verderop zag ik er twee en nummer drie zag ik in het weiland naast de dijk op de terugweg. Verder geen enerverende dingen, de gebruikelijke hondenuitlaters, fietsers en hardlopers.
Het ging echt heerlijk, zeker op de terugweg (het zal wel iets psychologisch zijn, dat je weet dat je over de helft bent). Eventjes een beetje last van één scheen, maar dat verdween gewoon weer. Vaak krijg ik ook hele stijve kuiten, maar vandaag had ik dat ook niet. Ik had Max’ telefoon weer eens mee, grappig om te zien hoe constant ik loop.
Ik kijk maar niet teveel naar mijn gemiddelde tijd per kilometer die steeds langzamer wordt. Het gaat om het plezier en zorgen dat ik geen blessures krijg. Nog 84 dagen te gaan voor de 10 kilometer van Rotterdam. Van de week is de inschrijving gesloten. Geen idee met hoeveel we aan de start zullen staan, het zal zeker een andere schaal zijn dan de Goudse Singelloop.

Ik had trouwens vorige week nog tot zaterdag spierpijn van pump, mijn lijf vond het duidelijk niet zo’n goed idee om 2 weken niet te pumpen en dan gewoon weer door te gaan alsof er niets gebeurd was. Gelukkig was ik niet de enige. Deze week heb ik dezelfde gewichten gedaan en had ik alleen de dag erna een beetje last (wat normaal is bij mij).

Fijn weekend!

Groetjes,
Eva

24 november 2013

Nieuw jackje ingewijd

Vorige week maandag haalde ik een examen voor mijn werk. Als beloning bestelde ik een nieuw hardloopjackje wat ademend en waterdicht is. Dinsdagavond voor 19.30 besteld, woensdagmiddag in huis. Helemaal top. Lekker stofje, het past goed. De kleur is meer roze dan paars op de foto. Maar vorig weekend had ik helemaal geen tijd om een rondje te lopen, dus moest ik wachten tot vandaag. Ik ben er heel blij mee, het regende niet, dus of het waterdicht is, geen idee. Maar het houdt de wind lekker tegen en is niet enorm zweterig, dus het zal wel ademen. De mouwen zijn lekker lang en er zit een dingetje ingebouwd dat je om je handen kunt doen voor extra warmte. Ook het lijf is niet te kort.

Afbeelding

De printjes op de schouders zijn reflecterend. Niet echt de moeite om mee in het donker te lopen, dan zou ik er een fel hesje overheen dragen. Als we naar zumba fietsen komen we af en doe mensen tegen die in donkere kleding (hard)lopen, en je ziet ze gewoon pas heel laat. Maar ik wil helemaal niet in het donker hardlopen.

Op de rechter mouw zit een zakje waar mijn telefoon nét in past, het schudt wel een beetje heen en weer, maar dat went wel.

Van de week hebben mijn buurvrouw Natascha en ik ons ingeschreven voor de 10 km loop van de Rotterdam Marathon. Max en ik hebben daar jaren gewoond en de route komt achter ons oude flatje langs. Leuk om door vertrouwd gebied te lopen. Ik was al bezig met een 10 kilometer schema voor echte beginners, ik heb vandaag week 19 gedaan. Ik was wel blij met het wandelen tussendoor, best een eind is dat 7,28 km. Verder ging het lekker hoor, het is nu heel druk op mijn werk, fijn om mijn hoofd een beetje leeg te maken in de frisse lucht.

Groetjes,

Eva